Plastic forms


Het doel van dit project is om éénieder te laten stilstaan bij de vraag ‘Wat doet onvermijdelijke dagdagelijkse inname van plastiek met ons lichaam en de gezondheid?’.

Moest ik in mijn opzet lukken, zal de kijker mijn voorwerpen beschouwen als een soort schoonheid. Het is pas later dat de ware betekenis aan het licht komt. Hierdoor hoop ik het bewustzijn rond dit onderwerp op te wekken.

De rode draad doorheen heel het project blijft esthetiek. Bewust laat ik dit element telkens herleven om op deze manier aan te tonen dat kunststof wel degelijk een bepaalde esthetische meerwaarde kan geven aan een ander soort materiaal. Redelijk breed, bekijk ik mijn eigen lichaam als het tweede materiaal.

Gestaafd door een vormelijke studie van Romeinse beelden, pentekeningen en schilderijen, dompelde ik me onder in hun visie op volmaaktheid. Voortgaand op de verschillende posturen uit mijn verzameling van beelden, selecteerde ik de meest voorkomende houdingen. Zo ontstond er een project dat een linkt vertoont tussen de geschiedenis en het heden.

Plastiek en het lichaam vormen één en zorgen er voor dat de waarde ervan kan stijgen en zo mooier worden.  

Mijn uiteindelijke creatie is een visualisatie van het plastiek, waarvan we onbewust elke dag in contact komen en het zelfs eten en verteren. Het is een voorstelling van het innerlijk wezenlijk zijn van plastiek, dat letterlijk naar buiten getrokken wordt. Zo wil ik aantonen dat kunststoffen al een deel uitmaken van onze samenleving.  

Door de kunststof zo passend mogelijk te maken, vormt het een beter beeld van het letterlijk ‘kleven’ van het materiaal aan het lichaam, wat dus betekent dat we niet meer terug kunnen naar een bestaan zonder.

Voor mij was het zeer belangrijk dat het om een echt menselijk lichaam gaat en opteerde ik mijn eigen lichaam als proef. Door mallen uit gips te maken van de door het onderzoek gekozen lichaamsdeel, werd het mogelijk om perfect aansluitende modellen te maken wordt het mogelijk deze te resulteren in een esthetisch bewustwordingsproject.